De Centrale mogendheden , de Centralen, waren geïsoleerd. Groei was beperkt door de reedse aanwezigheid van de Fransen en de Engelsen internationaal. Oostenrijk-Hongarije had in de voorafgaande conflicten reeds veel verloren en was herstellende. De uniteit in het Rijk lag onder vuur en de volken zoals de Slovenen, Tsjechen en Polen voelden zich meer en meer als onafhankelijke landen.
Alhoewel Het Duitse rijk over het grootste en sterkste leger te land beschikt werd zij toch niet als grootmacht gezien. De Britten die na hun vele voorafgaande conflicten en onrust in de koloniën een nieuwe bondgenoot zochten, deden dit eerst bij de Duitsers. Echter deze bondgenootschap werd niet geaccepteerd en de Britten sloten een alliantie met de Fransen en de Russen.
Alhoewel de Duitsers de controlerende macht waren op het
Europese vasteland werden ze toch beïnvloed door de andere mogendheden. De spanning met Frankrijk was groot, Frankrijk wilde maar al te graag het verloren gebied Elzas-Lotharingen terug. Het Duitse Rijk wilde expansie en was op zoek naar nieuwe afzetgebieden en grondstoffen. Echter waren ze hierin beperkt door de Britse marine die de oceanen controleerde. Echter dit weerhield de Duitsers er niet van om ook aan hun marine te werken.
Het Ottomaanse Rijk kreeg veel steun van het Duitse Rijk op economisch gebied. Verder lagen zij reeds overhoop met de Russen in de Kaukasus. Het Ottomaanse Rijk had ook hinder van de Engelsen in het Midden-Oosten. Op het moment dat de oorlog uitbrak op het Europese vasteland hadden ze weinig motivatie nodig zich bij de Centrale mogendheden aan te sluiten. Na 800 jaren als regerende macht in het Midden-Oosten kwamen ook zij onder druk te liggen.